Na een lange pauze waarin ik veel op vakantie ben geweest, hier dan weer een update. Deze update gaat gepaard met een hippe, nieuwe vormgeving. De kleur van de website is aanpasbaar rechtsbovenin, hoe gaaf is dat? De kleuren zijn wel vrij fel inderdaad. Probeer maar eens. Fel hè, die paarse? Verder is er ook een gloednieuwe (goedwerkende) zoekfunctie en wanneer u op de titel van een post klikt, verschijnt het volledige bericht pas. Dat is in feite de hele uitleg. Ik weet overigens nog niet of deze vormgeving van de site zo blijft. Ben nog niet volledig tevreden. vormgeving die ongeveer hetzelfde is gebleven.

Nu door naar waar deze update eigenlijk over gaat. De vakantie! Ja, wat was ‘ie weer lekker toch, lezers? En dit jaar ben ik enorm verwend, want ik had er namelijk vier. Vier stuks vakantie. De eerste vakantie ging naar Messanges, onder Bordeaux. Met ouders, Berber, Els, Tom en ik. Daar was het prachtig weer en konden we surfen. Dat hadden we nog nooit gedaan, maar het was dus wel iets om vaker te doen. Ook hadden we er goed weer en een zwembad bij. De stad die u kunt zien is Bordeaux. Ook zo’n stad waarvan je zegt: “Goh, Bordeaux”.

Tom en ik bleven vanwege logistieke redenen nog een dagje in Brussel. Daarvan zijn de volgende foto’s. U kunt op de derde foto zien dat we niet onder de indruk zijn van ‘t Manneken Pis (in geel vanwege de Tour de France-start in Brussel):

Mijn tweede vakantie bestond in feite uit twee gedeelten. Ten eerste kwamen Emma en Laura, die ik kende uit Zweden, in Utrecht op bezoek. Een dag of vijf, waarbij o.a. de WK-finale, een rondleiding Utrecht (+ Amsterdam) en een avond uit zat inbegrepen. Dit was echter nog maar de helft van de reünie, want daarna gingen we gedrieën naar Berlijn met de trein. Hier woonde Aaron, die we ook uit Zweden kenden, namelijk sinds kort. Hij kende ondertussen de stad goed, dus we zagen de stad op een wellicht iets minder toeristische manier. En Jolanda en Markus waren er ook bij het weekend. Vrij legendarisch.

Hier beginnen de foto’s van Berlijn:

En dan nu vakantie nummer drie. Die was met “de oude garde”. Bou, Harms en Heek dus. Dit jaar konden we toch nog een weekje vinden waarin we weer op reis konden. Voorgaande jaren gingen we al met de trein en de fiets, nu gingen we met de auto. Een auto waar gas in moest, dus klimaatneutraal. (Dit laatste weet ik niet helemaal zeker, maar klinkt wel verantwoord) Er zijn niet zoveel foto’s, because we were too busy havin’ fun. Eerste 3 dagen in Florenville gestaan met het tentje. Omdat Hekon in Delft moest zijn vanwege intro-perikelen, hebben we hem op de trein gezet om daarna met z’n drieën door te rijden naar Lommersweiler. Daar woont mijn tante. Hoewel het weer er niet al te goed was, hebben we nog wel een mooie wandeling gemaakt en zijn we in de sauna geweest. Ik ook inderdaad. Bouman en Harmen helemaal enthousiast hoor. Voor de rest was het erg gezellig met tante Thea, die ons heeft geïntroduceerd tot de detectiveserie “Inspector Lynley Mysteries”. Zoals altijd waren we er al snel uit wie de dader van de dubbele moord was. Het was inderdaad de vreemdgaande broer, die aan mensenhandel en slavendrijven deed. Vanwege het weer gingen we richting Nederland, waar we altijd nog in Utrecht terecht konden. In de Betuwe aangekomen regende het niet meer, dus hebben we de boel in de buurt van Tiel opgezet voor de laatste 2 dagen. De foto’s:

De grotten van Han:

Op de tweede dag gingen we naar het kasteel van Sedan. Daar was een valkeniershow. Met allemaal grote roofvogels, voornamelijk uilen en buizerds (ik was ervan overtuigd dat het arenden waren, maar wikipedia zegt van niet). 3 grote vogels zaten voor de gele tent (heel erg in de stijl van de Middeleeuwen ja) op een boomstronk aan een touw. De Franse valkenier liet een beetje die vogels rondvliegen, wat allemaal hartstikke mooi was. Toen kwam deze knaap aan de beurt (ook de tent op de achtergrond):

Spannend he? Toen kwam die Fransman met dit schattige uiltje aanzetten:

Toen liet de vrolijke Fransman het uiltje richting zijn hulpje vliegen. Tenminste, dat was de bedoeling. De dottige vogel vloog echter lángs het hulpje richting de eerdergenoemde gele tent. Waar drie grote, hongerige roofvogels aan een touw zaten te wachten. Binnen een seconde had de grote buizerd het kleine uiltje te pakken. De Fransman riep “non, non, non!” (vert.: “nee, nee, nee!”) en holde op het bundeltje vogel af. Het volgende filmpje begint ongeveer wanneer de buizerd veren en stukken vel van het uiltje scheurt:

Er werd overigens gezegd dat het uiltje nog naar een dierenarts werd gebracht… En dat voor maar 4 euro. Het kasteel van Sedan dames en heren!

Nu verder met de foto’s van de dagen zonder Hekon:

Dan de laatste vakantie. Dit was in Letland. Ik ging naar Andris, mijn buurman uit Zweden, in Letland. Ja lezers, de Baltische staat Letland. Och Letland. Het land van… van… ja, van… Inderdaad. Verrassingen dus. Eerst pakte ik de trein naar Brussel om daar op het vliegtuig naar Riga te stappen. De NS hadden echter problemen omdat er iemand voor een trein was gesprongen, waardoor ik bijna de vlucht miste. In Riga stond Andris me op te wachten, waarna we meteen met de auto naar het huis van éen van z’n vrienden gingen om daar te eten. Vriendelijke lui. ‘s Avonds uit geweest, de volgende dag heb ik een tour door Riga gekregen met o.a. het bezettingsmuseum (1940-1990 incl. de Sovjetbezetting van het land), het Letse vrijheidsbeeld en een show met stuntvliegtuigen die onder een brug door vlogen. Daarna gingen Andris en ik naar z’n ouders huis in Slampe, wat een dorpje was. Ze woonden in een oud huis met enigszins een Oost-blok-sfeer eraan. Maar eigenlijk kwam dit voornamelijk door de indeling (slechts een benedenverdieping) en een oud fornuis met echt vuur enzo. Dit fornuis deed het niet meer, want ze hadden al jaren een modern ding. Gave hond hadden ze ook. Dena heette ze. Een paar kilometer van het dorpje lag Cineville. Een beetje het Letse Hollywood. Hier waren twee films opgenomen in een prachtig nagemaakte set van het oude centrum van Riga en de buitenwijken ervan. De volgende dag gingen we naar Ventspils, waar Andris’ hogeschool/universiteit is gevestigd en waar hij woont. Ventspils was vergeleke de rest van Letland opvallend schoon en nieuwig. Er waren veel parken, hele mooie parken zelfs en veel fonteinen. De straten waren van baksteen, wat raar was in Letland en er was een vrij grote haven en een mooi strand. Voor Letse begrippen was het erg toeristisch en ik snap waarom. Er waren zelfs treintjes die de toeristen van de ene naar de andere plek in de stad brachten. Ook de studievrienden van Andris waren gaaf en die hebben me nog een Duits kaartspelletje geleerd, waarvan me de naam ontschoten is. Hier zijn de foto’s:

Einde van deze gargantuaanse post.

Vakantie 2009. Dolle pret op de fiets.